گر دست دهد دامن دلبر نگذاریم
سر در قدمش باخته جان را بسپاریم
خیزید ڪه تا گرد خرابات برآئیم
باشد ڪه دمے جام شرابے به ڪف آریم
گر یک نفسے فوت شود بے مے و ساقی
ما آن نفس از عمر عزیزش نشماریم
عشقش نه نگاریست ڪه بر دست توان بست
آن نقش خیالے است ڪه بر دیده نگاریم
درگوشهٔ میخانه حریفان همه جمعند
گر باده ننوشیم در اینجا به چه ڪاریم
اے واعظ مخمور مده پند به مستان
ما مذهب خود را به حڪایت نگذاریم
آن عهد ڪه با سید سرمست ببستیم
تا روز قیامت به همان عهد و قراریم
شاه نعمتالله ولے
